Het Kralingse Bos, welke Rotterdammer houdt er niet van? Van babybuggy tot scootmobiel kom je er tegen en alles en iedereen er tussen in. Je ziet er lopers, joggers, renners, skaters, fietsers, scooters en auto's. En honden, heel veel honden!
Er zijn allerlei eetgelegenheden, met terrassen waar je poffertjes, ijsjes, snacks maar ook met hele menu's kunt eten. Je kunt er spelen, klimmen, zwemmen (als je geluk hebt!) of naar de Kinderboerderij en/of het Hertenkamp. Er wordt gepicknickt en gebarbecued en je kunt er zonnebaden, op het strandje.
Het Kralingse Bos heeft voor iedereen iets
Wij komen heel vaak in dit bos maar vandaag zijn we op een missie, Er zijn een paar van de Minecraft baddies in ons Rotterdamse Bos gesignaleerd dus we moeten snel optreden, anders is het hek straks van de dam. Puk heeft zijn diamanten zwaard meegebracht, voor het geval we de Death Seeker en zijn maatjes tegenkomen!
Puk verkent het houten fort, daar kun je je goed in verstoppen, maar het lijkt erop dat het leeg is. We zoeken naar achtergelaten sporen en we vinden ze ook, maar ze zijn niet van baddies, van konijntjes denken wij. Dan zullen we het bos in moeten, we mogen de zoektocht niet opgeven!
Dan vindt Puk een heel bijzonder crystal, deze crystals hebben speciale krachten en alleen Minecraft baddies hebben ze, zoals de Death Seeker. Ze moeten het verloren zijn, maar goed dat wij het vinden!
Onderweg komen we wel mooie dingen tegen in het bos. Struiken met mooie rode bessen maar van de bessen zijn er geplukt ziet Puk, misschien hadden de baddies honger! We vinden ook planten met extreem grote bladeren, een heel goede plek om je te verstoppen.
Puk tuurt tussen de struiken maar er zit niets anders op: we moeten weer het bos in! Daar vinden we allerlei sporen, Puk had gelijk, We gaan de sporen volgen en we zien wel waar we uitkomen. Dat blijkt op de weg te zijn, maar daar zijn meer sporen. Ze leiden ons naar de steigers...
Deze steigers zijn erg lang, ze lopen door het hele bos, we moeten heel ver lopen. Gelukkig is het prachtig weer! Vorige keer liepen we hier en toen blies de wind on er bijna af. Op het land was de wind niet zo krachtig maar midden op het water wel! Toen waren we heel blij dat we droog overgekomen waren!
Aan het eind van de steigers terug op het land houden de sporen op. Waar moeten we nu nog zoeken, de baddies zijn gelukkig weg. Maar Puk speurt nog even rond voor de zekerheid en dan vindt hij een klein kistje. Het glimt als goud en het lijkt er op dat het ook verloren is.
Als Puk het open maakt weet je niet wat je ziet, goud en edelstenen! Het was een spannende middag, met een mooie beloning aan het eind. Voor we naar huis gaan eten we nog poffertjes, bij de Eekhoorn natuurlijk, dat zijn de lekkerste!